ਸੁੱਚੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਰੂਹ
ਪਾਣੀ ਧਰਤੀ 'ਚੋਂ ਸਿੱਮਦਾ ਜੇ ਮਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
ਵਰ੍ਹੇ ਅੰਬਰ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
ਉਹ ਮੇਰੇ ਹੀ ਵਾਂਗੂੰ ਨਿਥਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
ਜਿਹੜਾ ਪਾਣੀ ਹਵਾਵਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰੇ
ਉਹ ਔੜਾਂ 'ਚ ਬਣਕੇ ਘਟਾਵਾਂ ਵਰ੍ਹੇ
ਉਹਨੂੰ ਧੀਆਂ ਤੇ ਤੀਆਂ ਉਡੀਕਣ ਸਦਾ
ਉਹ ਬੋਹੜਾਂ ਤੇ ਪਿੱਪਲਾਂ ਦੀ ਛਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
ਜਿਹੜਾ ਪਾਣੀ ਰਬਾਬੀ ਮਰਦਾਨਾ ਬਣੇ
ਸੁੱਚੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਰੂਹ ਦਾ ਤਰਾਨਾ ਬਣੇ
ਉਹਨੂੰ ਨਾਨਕ ਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਚਾਨਣ ਮਿਲੇ
ਜਾਪੇ ਜੰਨਤ ਦੀ ਰੂਹ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
ਪਾਣੀ ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਦਰ 'ਤੇ ਗਿਆ
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਕੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਤਰ ਕੇ ਗਿਆ
ਤਨ ਡੁੱਬਿਆ ਤੇ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਮਿਲੀ
ਰੂਪ ਹੁਸਨਾਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਝਨਾਵਾਂ ਜਿਹਾ
(ਪਾਣੀ ਪਿਤਾ ਪੁਸਤਕ ਚੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ)
No comments:
Post a Comment